اکران توسط باند مافیایی سینما احاطه شده است
تاریخ انتشار: ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۲۰۰۵۶
به گزارش قدس آنلاین، معمولاً از سوی نهادهای مختلفی که در تولید و پخش فیلم‌های سینمایی دخیل هستند، آمارهایی اعلام می‌شود که با واقعیت فروش بلیت و استقبال مخاطب همخوانی ندارد و نمی‌توان اعتبار چندانی برای برخی از این آمارها قائل شد. برخی دست‌اندرکاران تولید فیلم برای فضاسازی و جذب مخاطب، به تبلیغات کاذب درباره میزان فروش روی می‌آورند که به واسطه آن مردم را به سالن‌های سینما بکشانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این حال، عامل کلیدی و اثرگذار در فروش فیلم‌ها، کیفیت خود فیلم است. اگر فیلمی دارای استانداردهای هنری مناسب باشد و به نیاز و سلیقه مخاطب توجه کند، به مرور مخاطب خودش را به سالن‌های سینما می‌کشاند حتی اگر تبلیغات گسترده‌ای هم نداشته باشد. اما از آنجایی که اغلب فیلم‌های تولید شده به لحاظ ساختار و محتوا متوسط و زیرمتوسط هستند بنابراین هرچقدر هم برایشان تبلیغ شود باز هم مورد توجه قرار نمی‌گیرند.
اما مسئله مهم‌تری که سال‌هاست به آن بی‌توجهی می‌شود نظر و سلیقه مخاطب است. یک فیلم سینمایی برای مردم تولید می‌شود و طبیعتاً سرمایه اصلی سینما همین مردم هستند. حالا وقتی مردم مسائل خودشان را در فیلم‌ها نمی‌بینند دلیلی برای رفتن به سینما هم پیدا نمی‌کنند.
معضل بعدی که باید آن را هم جزو معیارهای استقبال مخاطب و فروش فیلم دانست، وجود یک مانع بزرگ بر سر راه پخش کننده‌هاست. همچنان مقوله اکران توسط باند مافیایی سینما احاطه شده و از تولیدات شرکای خود به شدت استقبال می‌کنند و در تلاشند از دیده شدن فیلم‌های دیگر به اشکال مختلف جلوگیری کنند که نمونه‌های آن را در اختصاص سالن‌های پرت و گروه‌های درجه دو ـ سه به تعدادی از فیلم‌ها می‌بینیم.
نکته دیگر، نوع نظارت و مدیریت اکران در سینماست. گرچه یک ترکیبی متشکل از برخی عوامل سینما و سازمان سینمایی در این قضیه دخالت دارند اما این دخالت باز هم بر مبنای نظر و سلیقه مردم نیست و بیشتر نظر مسئولان حاکم است تا نگاه ملی و مردمی. به همین خاطر در ایام طلایی اکران نوروزی چند فیلم به نمایش درمی‌آید که در مجموع مورد سلیقه مخاطب نیست. درحالی که با اکران فیلم‌های متنوع می‌توان سلایق مختلف را پوشش داد و بدیهی است در این حالت هر فردی با گزینه‌های متنوعی روبرو خواهد بود، اما کم کاری شورای صنفی نمایش و دخالت مستقیم و غیرمستقیم باند مافیای اکران اجازه نمی‌دهد برخی فیلم‌ها، توفیقی در جذب مخاطب داشته باشند.
در نهایت باید گفت همه موارد فوق به مدیریت سینما بازمی‌گردد و متولیان باید براساس نگاهی کارشناسانه تولید انواع فیلم‌ها در ژانرهای مختلف را در دستور کار قرار بدهند، هنرمندان را دعوت کرده و از تولیدات آنها حمایت صورت بگیرد نه اینکه فیلمی اکران شود، به هر دلیلی فروش نکند و عواملش ورشکست شوند. نمونه‌اش تهیه‌کننده‌ای است که این روزها دچار مشکل شده و خانه و ماشنیش را فروخته تا فیلم بسازد اما بدون هیچ حمایتی همچنان مقروض و سرگردان است. فراموش نکنیم که مقوله اکران به تبعیت از کلیت سینمای ایران بیمار است و باید کارشناسی آسیب‌شناسانه شود و برای سامان گرفتن شرایط اکران، مدیریت و مناسبات سینما هم باید سامان پیدا کند و جریان‌هایی که اقتصاد سینما را فاسد کردند نیز لایه‌روبی شوند.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: جبار آذین مافیای اکران فروش فیلم فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۲۰۰۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«کمی دیرتر» به چاپ هفدهم رسید
این اثر که از چهار فصل زمستان، پاییز، تابستان و بهار تشکیل شده، نگاهی متفاوت و نقادانه به فضای انتظار جامعه امروز است. رمان با یک اتفاق شگفت و غریب آغاز می‌شود، جشن نیمه‌شعبان و مجلسی پرشور و بسیاری که فریاد «آقا بیا» سرداده‌اند… در این میان جوانی و فریادی که: «آقا نیا…» این شروع جذاب ما را با شخصیت‌هایی آشنا می‌کند که همه مدعی انتظارند اما وقتی هنگام عمل می‌رسد و هنگامه عمل به شعارها می‌رسد، آن نمی‌کنند که می‌گفتند. رمان در فضایی مکاشفه‌گونه و بی‌زمان پیش می‌رود و مواجه همه آدم‌ها را می‌بینیم با قصه ظهور… و کشف چرایی «آقا نیا» ی جوان.
شجاعی در این رمان همه اقشار و همه آدم‌ها را با بهانه‌هایشان برای نخواستن امر ظهور، دقیق و ظریف معرفی می‌کند. تا آنجاکه حتی به راوی هم رحم نمی‌کند و در فضایی بسیار بدیع، خودش را هم در معرض این امتحان می‌گذارد. نویسنده در «کمی دیرتر» همه آفت‌های انتظار را با شخصیت‌های قصه‌اش برای مخاطب روایت نمی‌کند، بلکه به تصویر می‌کشد و نشانش می‌دهد… انسان‌های مدعی انتظار و منتظر ظهور غریبه نیستند؛ خودمانیم و شجاعی در رمانش به خوبی به این زبان دست یافته که وقتی از هر قشر و صنف و گروهی یک نمونه آورده با مصادیق کار ندارد و در پی اثبات شمول ادعایش است.
نویسنده در پایان همه موشکافی‌ها در نقد منتظران به دنبال آن است که مخاطب منتظر واقعی را بشناسد و ببیند که انتظار به فریادهای بلند «آقا بیا» نیست؛ به دلی است که برای حضرت می‌تپد و اخلاصی که میان زندگی جاری است و آقایی که خودش به دیدار منتظرانش می‌آید…
جاده کندوان یک طرفه شد